W zimie temperatura powietrza spada nawet do -300C, w lecie płytki potrafią się nagrzewać się do +70⁰C, podczas gdy w pomieszczeniu pod tarasem panuje cały czas temperatura ok.+20⁰C. Do tego woda deszczowa i zalegający zimą śnieg. Jeśli czegoś nie dopatrzymy, będziemy taras „poprawiać” co kilka lat, więc może lepiej poświęcić mu trochę uwagi i zrobić raz a dobrze?

Właściciele czy użytkownicy budynków zaczynają się interesować tarasem, gdy pojawiają się problemy: przecieki, odspajanie się czy pękanie płytek. Nierzadko zainteresowanie to dotyczy tylko wyboru koloru i wielkości nowych płytek. Naprawiając uszkodzenia najczęściej skuwa się starą glazurę i układa nową, po czym… problem powraca. Ponownie skuwa się płytki, być może wykonuje dodatkowe uszczelnienie pod płytkami, i nic to nie daje. Zaczyna się szukanie winnych: wykonawca, producent materiałów budowlanych? Problem jednak tkwi gdzie indziej. Obiegowa opinia głosi, że tarasy są szczelne przez maksimum 2-3 lata. Absolutnie nie jest to prawdą.

Bezawaryjna eksploatacja tarasu może wynosić 15 i więcej lat, wymaga jednak odpowiedniego wykonania całej konstrukcji! Podstawą jest odpowiednio sztywna i mocna płyta nośna. Jeżeli jest ona wykonana absolutnie poziomo, to trzeba położyć na niej warstwę nadającą spadek. Warstwa ta musi być wykonana z odpowiedniego materiału i zespolona z płytą konstrukcyjną tzw. warstwą sczepną.

Na warstwie spadkowej układa się paraizolację i termoizolację. Ta pierwsza warstwa wykonywana jest zazwyczaj ze zwykłej folii budowlanej. To błąd. Para wodna wnika z pomieszczenia w warstwy tarasu i powoduje zawilgocenie termoizolacji, która traci swoje właściwości ciepłochronne. Spód płyty robi się zimny i pojawiają się grzyby pleśniowe. Poza tym w warstwach pod płytkami tarasu może dojść do kondensacji (wykraplania się) pary wodnej, co dodatkowo pogarsza sytuację. Rodzaj paroizolacji i termoizolacji musi być dobrany przez projektanta na podstawie obliczeń cieplno-wilgotnościowych.